तबाह

हिन्दी

प्रकाशितकोशों से अर्थ

शब्दसागर

तबाह वि॰ [फा़॰]

१. जो नष्टभ्रष्ट या बिलकुल खराब हो गया हो । नष्ट । बरबाद । चौपट ।

२. जनशून्य । निर्जन (को॰) ।

३. निकृष्ट । खराब (को॰) ।

४. दुर्दशाग्रस्त । बदहाल (को॰) । यौ॰—तबाहकार = (१) तबाही मचानेवाला । विनाशकारी । अत्याचारी । (२) कदाचारी । बदचलन । तबाह रोजगार = कालचक्रग्रस्त । दुर्दशापीड़ित । तबाह हाल = (१) दुर्दशाग्रस्त (२) निर्धन । दरिद्र ।