दुत्त पु संज्ञा पुं॰ [सं॰ दूत] दे॰ 'दूत' । उ॰—मति माधव कोविद सुवर, कही वत्त गुन जुत्त । तऊ साहि गोरी नृपति, फेरि मुक्कले दुत्त ।—पृ॰ रा॰, १९ । १० ।
