पराइण वि॰ [सं॰ परायण] लीन । निमग्न । परायण । उ॰— दादू जुरा काल जम्मण, मरण, जहाँ जहाँ जिव जाइ । भगति पराइण लीन मन । ताकौ काल न खाइ ।—दादू॰, पृ॰ ४०४ ।
