बाउ ‡ संज्ञा पुं॰ [सं॰ वायु] हवा । पवन । उ॰—(क) मृदु मूरति सुकुमार सुभाऊ । तात बाउ तन लाग न काऊ । — मानस, २ ।२०० । (ख) ताति बाउ लागै नहीं, आठी पहर अनंद ।—संतबानी॰, भा॰ १, पृ॰ १३५ ।
