बिसेख पु वि॰ [सं॰ विशेष] दे॰ 'विशेष' । उ॰—(क) बिसेखि न देखलि ए निरमलि रमनी । सुरपुर सञों चलि आइल गजग- मनी ।—विद्यापति, पृ॰ २० । (ख) दूति दयावति कहहि बिसेखि ।—विद्यापति, पृ॰ ५० ।
