विरहित वि॰ [सं॰] १. रहित । शुन्य । बिना । उ॰— आश्रम बरन धरम विरहित जग लोक बेद मरजाद गई है । —तुलसी (शब्द॰) । २. छोड़ा हुआ । परित्यक्त (को॰) । ३. वियुक्त (को॰) । ४. अकेला । एकाकी (को॰) ।
