हंभार पु संज्ञा पुं॰ [सं॰ हम्भारव] रँभाना । चिल्लाना ।दे॰ 'हंभा' । उ॰—(क) कंद्रन्न गाव संपत्त वच्च । हंभार कियौ सुर उच्च तच्च । —पृ॰ रा॰, १ । १५३ । (ख) छल छैल चोर मन भए पंग । हंभार सब्द गो करि उतंग । —पृ॰ रा॰, १५ । १४ ।
